Ruim 2,5 jaar lang lukte het mijn man en mij niet om een goede zwangerschap te krijgen. Onze droom om ouders te worden, duurde uiteindelijk langer dan verwacht. Door een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, een miskraam en PCOS was er angst en onzekerheid en begon ik te twijfelen of het zwanger raken nog wel zou lukken. Elke maand was het afwachten. Hoop en twijfels wisselden elkaar af. Daarnaast ging ik me steeds meer focussen op mijn kinderwens, waardoor ik mezelf niet meer centraal zette. Mijn manier van leven werd beperkter. Mijn leven stond in het teken van zwanger raken.
Nadat ik de diagnose PCOS had gekregen, zijn we nog een tijdje behandeld in het ziekenhuis. Ik kreeg hormoontabletten waardoor ik niet meer mezelf was. Dit moest anders. Mijn man en ik kozen voor een kliniek. We kregen meer vertrouwen in de behandelingen en mijn eisprong werd regelmatiger.
Het werd tijd om weer iets voor mezelf te gaan doen. Al jarenlang was ik geïnteresseerd in coaching en vanuit mijn werk ook actief bezig met careercoaching. De focus moest van mijn kinderwens af en ik startte met een Post-HBO coachopleiding. Dit was voor mij de beste keuze. Ik kwam weer in contact met mezelf en hervond mijn kracht. Na enkele maanden ben ik natuurlijk zwanger geraakt. In het eerste trimester ben ik best onzeker geweest. Door alles wat we hadden meegemaakt, was de angst voor verlies erg groot. De angst stond mijn geluk in de weg. In die periode ben ik gecoacht. Door de coachgesprekken kreeg ik inzichten, durfde ik los te laten en te genieten van mijn zwangerschap.
De bevalling van mijn dochter heb ik als erg goed ervaren. In de kraamperiode waren er vele momenten van geluk en liefde, maar ook momenten van onzekerheid en eenzaamheid. Mijn verantwoordelijkheidsgevoel voor haar was zo sterk, dat ik het graag goed wilde doen. Maar wat is goed? Liefde, geborgenheid, eten en een schone luier zijn het allerbelangrijkste. Na het besef dat ik de lat voor mezelf zo hoog legde en onbewust op zoek was naar controle, stopte ik met het piekeren over mezelf. Ik besefte dat mijn dochter zelf heel goed kon aangeven waar ze behoefte aanhad en ik omarmde mezelf als moeder. En dat voelde als een bevrijding.
Terugkeren naar werk lag vrij snel op de loer. Mijn dochter was nog zo klein en eigenlijk gunde ik mezelf nog meer tijd om te genieten. Het gevoel dat ik weer aan het werk ging druiste tegen mijn moedergevoel in. Toen ik eenmaal weer aan het werk was, bekroop me een onbestemd gevoel. Ik raakte zelf in gesprek met een goede vriendin en zij adviseerde mij om het gesprek aan te gaan met mijn manager. Zo ben ik van 32 uur naar 28 uur gegaan. Ik voelde me daar beter bij. Werk en privé waren weer in balans. Ik had graag een coach willen hebben, die mij had voorbereid op wat er komen ging. Wat ik kon verwachten van mijn terugkeer, wat ik zou kunnen bespreken met mijn manager en hoe ik mijn ouderschapsverlof in had kunnen zetten. Achteraf oplossingen zoeken is niet erg, maar het creëerde bij mij wel onrust. Gelukkig ben ik altijd gesteund geweest door mijn werkgever.
Met mijn zoontje heb ik de zwangerschap en het moederschap positiever ervaren. Ik had een geweldige kraamverzorgster(https://kraamzorgnouveaune.nl)en verloskundige http://verloskundigenpraktijkportland.nl, die mij zo in mijn kracht hebben gezet. Het ervaren van mijn moederinstinct en ernaar luisteren, heeft ervoor gezorgd dat ik meer kon genieten, meer verbinding voelde en daadwerkelijk de moeder was, die ik altijd heb willen zijn. Ik maakte mijn eigen keuzes en liet me niet leiden door schuldgevoelens en verwachtingen van anderen.
Ook jullie gun ik een mooie start.
Liefs Sanne
Comments